Rijk en arm in de VS
Je moet altijd oppassen met politieke onderwerpen: het is veelal een kwestie
van smaak en niet zozeer van feiten. Over smaak kan je, in tegenstelling tot
feiten, jaren discussïeren zonder tot overeenstemming te komen. En daar heb
ik geen tijd voor.

Maar goed, af en toe lees ik reacties op mijn schrijfsels hier, en ik zal nu
bij hoge uitzondering eens reageren op een reactie met opmerkingen die ik
wel vaker hoor, n.a.v. mijn bijdrage
van gisteren.

De eerste reactie was
“Hoewel ik niet de inkomsenverdeling in de VS wil verdedigen zijn er toch wat
tegenwerpeingen: het is ook zo dat de rijkste 25% van de bevolking in de VS
meer als 84% van alle federale belastingen betaald. Bijna de helft van de
bevolking ontvangt netto geld van de federale overheid – Obama is op weg om
binnen 3 jaar regeren meer schuld te maken als alle voorgaande presidenten
bij elkaar. Daar is geen excuus voor”

Belastingbetalers
Ik meen te begrijpen dat de schrijver bedoelt dat er toch wat redelijks is
aan de inkomensverdeling in de VS. Ik vind de verdeling doorgeslagen ten
gunste van de zeer zeer rijken, maar als gezegd: het is een kwestie van
smaak. De economie kan best draaien op de rijkste 1 procent – al vermoed ik
dat dit in een democratische open samenleven op lange termijn niet vol te
houden is.

Nu die 25% van de bevolking die zoveel belasting betaalt en die bijna 50% die
geld ontvangt van de overheid: ten eerste zijn federale belastingen niet de
enige belastingen, zodat er bijna geen mens bestaat die geen belasting
betaalt. Maar belangrijker: het gaat hier om de bedragen die die 25%
betalers hebben en die de bijna 50% ontvangers niet hebben. Het gaat om de
verhoudingen.

Er is veel over geschreven, bijvoorbeeld door dhr Emmanuel
Saez maar ook in bijvoorbeeld de NY
Times: “The richest 1 percent of Americans now take home almost 24
percent of income, up from almost 9 percent in 1976. As Timothy Noah of
Slate noted in an excellent series on inequality, the United States now
arguably has a more unequal distribution of wealth than traditional banana
republics like Nicaragua, Venezuela and Guyana.” (Kristoff “Our
Banana Republic”)
Of als je wilt de Christian
Science Monitor: “Taxes and the rich: How much do they pay now? –[…] To
put it in numbers, according to the analysis, the top 1 percent of earners
account for 20.3 percent of total personal income in the United States and
pay 21.5 percent of all federal and state taxes. The middle 20 percent of
households earn 11.6 percent of US income and pay 10.3 percent of taxes. The
lowest 20 percent account for just 3.5 percent of income, and pay 2 percent
of all taxes.

Scheefheid
Het is juist een teken van de scheefheid van verdeling dat de armste 50% zo
arm zijn dat ze een laag belastingtarief hebben en dat de rijkste 1 procent
meer dan 20 procent aan inkomen genieten, waardoor ze dus ook een groot
percentage van de belastingen opbrengen. Nogmaals: het is een kwestie van
smaak, maar als je de huidige verhoudingen vergelijkt met die uit het
verleden, vind ik de verdeling doorgeslagen.

Nu de schuld: “Obama is op weg om binnen 3 jaar regeren meer schuld te maken
als alle voorgaande presidenten bij elkaar. Daar is geen excuus voor.” Nou,
twee dingen: ten eerste probeer ik via de
links te verwijzen naar wat bronnen, maar om het doorklikken te
voorkomen, hier is hoe de schuld is opgebouwd

Nu kan je ‘op weg’ zo uitleggen dat het nu weliswaar niet zo is, maar
binnenkort zal zijn. Dat lijkt me onwaarschijnlijk gezien de nalatenschap
van George W. En de schuld die hij achterliet is ook verklaarbaar: twee
oorlogen en een belastingverlaging hebben hiervoor gezorgd.

Maar goed: ook Obama heeft een hoop schuld opgebouwd. En ik vind stimulering
ten tijde van recessie en het aanpakken van een bankencrisis – en dus schuld
laten oplopen – een zeer geldig excuus. Maar nogmaals – da’s een kwestie van
smaak.

Jacob Jurg is verbonden aan AFS en
verantwoordelijk voor nieuws en research.

Volg de markten op Z24 Beurs

Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl